Op zeldzame dagen krijg ik mijn kuiken uit haar holletje gelokt. Scherpe sneeuwvlokjes kletsen in ons gezicht. Ik heb het over de doden, en hoe we daar geen angst voor moeten voelen. Het kuiken …

Vandaag is het Beltane. Maar wat doe ik eraan? Geen wellustige overdaad aan groene, Engelse welvingen dit jaar of zijdezachte Schotse pieken, of het zilt van de ruwe Ierse vloedlijn om mijn tenen te …

Ik wandel de drie minuten naar de postbus om de bijna wekelijkse brief te posten. Na een dag werken in een koud huis voelt mijn open nek verfrissend. De terugweg is veel te kort. …

De zee zwelt over mijn bloederige huid zuigt in scheuren waar de ziel zich verschuilt watervingers in etterende wondes een teder klotsen zalft de geschonden rotsen, maakt heel stil wachtend laat ik het vloeden …

Elke dag, uur per uur, zie ik een zee van wolken voor mij ontrollen. Het is de beste ongevraagde afleiding. Een contrapunt. Een zee van contrapunten, want er is wel wat nodig om mijn …

De kraaien zitten op hun stokken. Ze wachten. Soms kraken ze afwisselend. Soms vliegt er eentje op en landt twee meter verder in het gras. Maar ze wachten. En kijken. Wanneer gaat het gebeuren? …

Vandaag zou ik een hele dag aan het water kunnen zitten. Mijn blik wordt gezogen naar de wereld die zich opent in het glanzende zwart. Ik ben gefascineerd door de magie van haar spiegel. …